Muktak

कसैलाई रिझाउन पनि अहो कस्तो गाह्रो
कसैलाई फकाउन पनि अहो कस्तो गाह्रो
मन मिलेर मात्र के गर्नु कुरा नमिलेपछि
पिरतिको स्वाद चखाउन पनि अहो कस्तो गाह्रो ।

कति सुहाएको आँखाको त्यो गाजल
भुतुक्कै मात्र भइएन बनायौ पागल
गाजल र पागलको कल्पनामा डुब्दा–
सत्ये, पिएको थिइन भरिएछु खाडल ।

- जीवन नामदुङ

कविता लेखेको समयमात्र
आफू बाँचेको हो जस्तो लाग्छ
अरू बेला त जिन्दगीले
खित्का छाडी छाडी मलाई
हेर्दै हाँसे जस्तो लाग्छ
कविता देखेको समयमात्र
जिन्दगीमा ब्यूँझेको जस्तो लाग्छ

- विचन्द्र प्रधान

आँसु कहिले खुसीको पनि हुन्छ,
हाँसो कहिले खिसीको पनि हुन्छ,
बाटोमै पनि कोही अबाटो हिँडेको हुन्छ,
घरमै पनि कोही बेघर भएको हुन्छ ।

(मिरिक, दार्जीलिङ)