Muktak

दुई किनारको कहिल्यै मेल नभएजस्तै

संभव चाँडै यहाँ आउन रेल नभएजस्तै

तिम्रो मायाको पनि रहेन आस अब त

भाग्यमाथि विश्वास मलाई अचेल नभएजस्तै

पानी कहिल्यै न जुरेकै होस्
प्यास सधैँभरि पाएको छु
उल्लास मनमा न छिरेकै होस्
आश मुटुभरि ल्याएको छु।

कसैलाई रिझाउन पनि अहो कस्तो गाह्रो
कसैलाई फकाउन पनि अहो कस्तो गाह्रो
मन मिलेर मात्र के गर्नु कुरा नमिलेपछि
पिरतिको स्वाद चखाउन पनि अहो कस्तो गाह्रो ।

कति सुहाएको आँखाको त्यो गाजल
भुतुक्कै मात्र भइएन बनायौ पागल
गाजल र पागलको कल्पनामा डुब्दा–
सत्ये, पिएको थिइन भरिएछु खाडल ।